yetiştirmek ya da yetiştirememek...

Hiçbirşey yetişmedi. Bavulum saat 23:00 itibariyle hala açık ve toplanmayı bekliyor. Ev dağınık, bulaşıkları gitmeden yıkamam gerekiyor. İşyerinde bazı işler tamamlanmamış kaldı, iş arkadaşlarımın affına sığınıp gidiyorum. İstediğim vizelerin hepsini alamadım, bir bilet yandı ve alternatif bir seyahat planı yapmak gerekiyor. Daraldım.

Saat 10:50'de Schengen vizem elimdeydi. Saat 11:15 gibi Estonya büyükelçiliği'ni bulabildim. Tabi bir saatte dönüş bileti alıp, seyahat planı hazırlayıp vize harcını bankaya yatıramayacağım için vizeye başvuramadım. Seyahat planı demişken, eski SSCB'nin bir parçası olan Estonya'nın pek sevimli büyükelçiliği "4'ünde Tallinn'de olacağım, 5'inde de orada olacağım ... ama 7'sinde gideceğim"i bir seyahat planı olarak algılamıyor. Detaylısından nereye gideceğinizi bildirmeniz gerekli, ya da lisanslı bir seyahat acentasının bu işi sizin için yapmasını sağlamalısınız. Uzun lafın kısası -en azından bizim ülke vatandaşı için- Lonely Planet modeli gezi çok kolay birşey değil. Kendinizi uluslararası turizm kapitalizminin eline teslim etmeniz bekleniyor.

Çiçekler, halam bir hafta sonra gelene kadar idare eder umarım, bir serum damlalığı ve kağıt havlu düşündüğümden kötü bir yöntem. Posta kutusu anahtarı bırakıldı, kendimin ve Serdar'ın apartman aidatları verildi, telefon uluslararası kullanıma açtırıldı (inşallah) ve kredi kartlarının chipleri aktive edildi. Ev savaş alanı gibi. Üç hafta da öyle kalacak.

Saat 23:10 olmuş, inşallah yarın saat 5:30'a uyanıp son kalan kahve fincanından bir kahve içebilirim.